Uçamayan Kuş Baykuş

Kuş nasıl uçamaz arkadaşım? Kuş deyince ne geliyor aklına? Uçmak. Uçamayan kuş sana inandırıcı geliyor mu?

Ali Can, yağmurlu ve soğuk bir günde, annesinin itirazlarına rağmen, kendisi gibi “deli midir nedir huylu bir arkadaşı” olan Ömer’e gitmek üzere evden çıkar. Planı Ömer’i de alıp “o da deli midir nedir arkadaşı” Zeynep’e gitmektir. Ömer’e gitmeden önce evlerinin yakınındaki bir parkta bir süre oturur. Üşümeye başlayınca kalkmaya davranır, ama tam o sırada “tvit, tvit!” diye bir ses duyar. Biraz da korkarak sesin nereden geldiğini araştırmaya başlar. Kuru yaprak tepeciğinin arasından ona bakan iki siyah göz görünce ne olduğunu bilmediği bir şeyle karşı karşıya olduğunu düşünür ve arkasına bakmadan kaçar. Daha sonra olanları Zeynep ve Ömer’e anlatır. Hep birlikte gidip bu yaratığın ne olduğunu anlamaya karar verirler. Sonunda yaratığın yavru bir baykuş olduğu ortaya çıkar. Ancak garip bir şey fark etmişlerdir: Düğme Göz adını verdikleri bu baykuş uçamamaktadır. Ali Can’ın aklına Ömerlerin papağanı Profesör gelir. İnsanca dilini sular seller gibi bildiği için baykuşun söylediklerini onlara çevirebilecektir. Beş dakika çeviri yaptıktan sonra ara veren, bir avuç antepfıstığı yemek isteyen Profesör’ün çalışma şartları üzerine anlaştıktan sonra Ömer eve gidip papağanı getirir. Sonunda Düğme Göz’ün neden uçamadığı anlaşılır: Aslında uçmayı bilen bu yavru baykuş yüksekten korktuğu için uçamıyormuş. Düğme Göz’ün sorununu nasıl çözeceklerini bilemeyen bu üç “kanka”ya büyükler de yardımcı olamazlar. Onlara göre “doğada bütün canlılar yaşamlarını sürdürmek için bazı özelliklere sahiptir. Balıklar yüzebilir. İnsanlar yürüyebilir. Kuşlar da uçabilir. Eğer fiziki bir rahatsızlığı yoksa kuşlar doğal olarak uçar. Kanatları bunun için vardır. U-çar-lar…” Düğme Göz’ün uçmasını sağlamak Ali Can, Zeynep ve Ömer’in elindedir artık.

Çocuk kitaplarının yanı sıra tiyatro oyunları yazan, senaryo yazarlığı yapan Muharrem Buhara’nın “Uçamayan Kuş Baykuş” adlı eğlenceli romanı Can Çocuk Yayınları’ndan yayımlandı. Kitaptaki resimler ise Gözde Bitir’e ait.

Tülin Sadıkoğlu