5 Ekim 2015 Pazartesi

Kayıp Çocuklar Bahçesi

Çocuklar en çok neyi sever? Bunun yanıtı çikolata, şeker, badem diye çocuktan çocuğa değişiklik gösterse de çocukların hepsi tek bir şeyi sever; oyun oynamayı. Kendi kurallarını koydukları ya da daha önce konulmuş kurallı oyunları oynamayı hep isterler. Hatta gerçeklerden o kadar soyutlanırlar ki kendilerini oyuna kaptırıp gerçek dünyada onları merak edecek birilerinin olduğunu unuturlar.

Kayıp Çocuklar Bahçesi, bir arayışın öyküsünü anlatıyor. Sevinçli bir bahar günü, kısrağın tayının yanında olmadığını fark etmesiyle endişeyle dolmaya başlar. Sevinç kaybolur. Yana yakıla yavrusunu aramaya başladığında rastladığı bir ördeğe yavrusunu görüp görmediğini sorar. Ördek, tayı görmediğini söylerken kısrağa kendi yavrusunu sorar. Farklı bir yanıt alamaz karşısındakinden. Sonra yavrularını birlikte aramaya karar verirler. Derken yollarına bir eşek çıkar, biraz ilerlediklerinde bir keçi katılır onlara, sonra bir inek, bir köpek, en sonunda da bir insan. Baba da çocuğunu aramaktadır yana yakıla… Arayışları bir netice verir elbet. Çocuklarını en iyi yaptıkları şeyi yaparken, oyun oynarken bulurlar. Gün yine sevinçle dolar.

Doğan Gündüz’ün yazdığı, Emine Bora’nın resimlediği Kayıp Çocuklar Bahçesi metinde de geçen sevinçli ilkbahar günlerinde yayımlandı. 

Doğan Gündüz metninde dayanışmayı her çocuğun ailesi için biricikliğini vurguluyor. Her ebeveynin kendi yavrusunu tarif ederken kullandığı sıfatlarla bu duyguya yöneltiyor bizi. Çocuklarını arama sürecinde ise bir araya gelip kolektif çalışmayı, birbirine destek olmanın önemini satır aralarında göze batırmadan gösteriyor bize. Dayanışma ve umutla ilerletiyor metnini.

Doğan Gündüz, bir süredir yazdıklarını merak ve beğeni ile takip ettiğim bir yazar. Az sayıda erkek yazarın varlık gösterdiği çocuk edebiyatı sahasında farklı bir baba bakış açısı ve hassasiyeti görmek mümkün metinlerinde. Refik Durbaş’ın çocuklar için yazdığı şiir ve metinlerde yakaladığım şair hassasiyetini Kayıp Çocuklar Bahçesin’de çocuğunu arayan bir anne değil de baba olması örneğinden de anlaşılacağı gibi Gündüz’ün yazdıklarında da görmek metne daha farklı yaklaşmamı sağlıyor. Haftanın kayıp günü cumartesiye ithaf edilmiş olmasıyla kitap gönlümde daha da anlamlı bir yere yerleşiyor.

Kayıp Çocuklar Bahçesi, Yapı Kredi Yayınları’nca okul öncesi dönem çocuklar için yayımlandı. Belki bir gün çocukların bakış açısıyla da bu öyküyü okuma şansımız olur.


Ebru Akkaş

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder