Gergedanlar Krep Yemez

Anne-babası Begüm’ü çok sever, ancak bazen Begüm kendisini dinlemediklerini düşünür. Akvaryumdaki balığın kendisiyle konuştuğunu, sonra da uzaylıları gördüğünü söyler, mesela; ama aldığı yanıt, “Evet tatlım, çok güzel ama bunu daha sonra konuşalım mı?” olur. Ancak bir gün öyle bir şey olur ki...

Her sabah olduğu gibi mutfakta kahvaltı yapan Begüm, arkasından, büyük, mor bir gergedanın geçtiğini ve masadaki tabaktan bir krep alıp yediğini görür. Hemen annesinin yanına gidip ona ne gördüğünü anlatmaya çalışır. Ancak hem telefonda, hem de bilgisayar başında olan annesi Begüm’ü tam dinlemeden onun bir örümcekten korktuğunu zanneder. Bunun üzerine babasının yanına gider. Kollarında kocaman bir çamaşır sepeti olan babası ise Begüm’e örümceğin biraz bekleyebileceğini, az sonra geleceğini söyler. Begüm, söz konusu olanın bir örümcek olmadığını; kocaman, mor bir gergedan olduğunu anlatmaya çalışır ama boşuna... Annesi ve babası onu dinlemez...

Günler geçtikçe Begüm, gergedanla evin her yerinde karşılaşmaya başlar: Koridorda, bahçedeki çamaşırların arasında, hatta tuvalette... Her seferinde de anne-babasına evde mor bir gergedan olduğunu söylemeye çalışır, ama ikisi de Begüm’ün ne söylediğini duymazlar. Böylelikle Begüm,yavaş yavaş, gergedanla arkadaşlık etmeye başlar. Birlikte parkta oyun oynarlar, mutfakta pizza yaparlar, salonda birbirlerini gıdıklayıp şakalaşırlar. Anne-babası bütün bu olup bitenlerin farkında değildir; ta ki krepler kaybolana dek. Bir tabak krebin bittiğini gören Begüm’ün babası homurdanarak krepleri kimin yediğini sorar. Begüm, mor gergedanın yediğini söylediğinde, hatta tam yanlarından geçtiğini işaret ettiğinde bile ona inanmazlar. Gülerek, gergedanların evlerde değil, hayvanat bahçelerinde ya da doğada yaşadığını söylerler.

Begüm, anne-babası onu dinlemediği için çok üzgündür. Her ikisinin de kendisinden çok uzak olduğunu düşünür. Onu dinleyen ve üzüntüsünü paylaşan gergedanın da ailesi çok uzaktadır. Begüm, bunu fark edince gergedana sarılır. İkisi birbirlerini teselli ederler. Hatta Begüm, bütün gece, gergedanı evine ulaştırmanın yollarını düşünür...

Ertesi sabah, annesi ve babası ona sürpriz yaparak hayvanat bahçesine gideceklerini söylerler. Belki de Begüm’ün mor gergedanla ilgili anlatmaya çalıştıkları bunda etkili olmuştur. Ancak hayvanat bahçesine gittiklerinde Begüm’ün annesi ve babası onun doğru söylediğini anlayacaklar ve kızlarını şimdiye kadar dinlemeleri gerektiğini fark edeceklerdir. Üstelik mor gergedan da kendi ailesine kavuşacaktır.


Her şey yolunda gibidir. Son sayfadaki sürprizi görene dek...


Anna Kemp’in yazdığı, Sara Ogilvie’nin resimlediği, Gülbin Baltacıoğlu’nun Türkçeleştirdiği Gergedanlar Krep Yemez, Pearson tarafından yayımlanıyor. Kitabı 3-6 yaş arasındaki çocuklar için önerebiliriz.


Tülin Sadıkoğlu